Kolejna przeprowadzka

16. 12. 2013 r.
Mój pierwszy lot samolotem, bardzo się bałam ale trafiłam na miłych współpasażerów i jakoś czas zleciał.
Uff wylądowałam teraz tylko odebrać bagaż i rzucić się w objęcia M.
Kurcze coś długo te bagaże nie jadą ale że nie miałam porównania ile to może trwać to stałam cierpliwie... minęło pół godziny hala opustoszała a my dalej czekamy.... mijają kolejne minuty, ludzie się denerwują... są! w końcu! Telefon do M... miał czekać na mnie przy wyjściu.
Wychodzę, spory tłum ale M. nie ma! Spanikowana dzwonię, zdążyłam tylko powiedzieć co widzę za drzwiami na co w odpowiedzi usłyszałam, że mam się nigdzie nie ruszać i bach... telefon się wyłączył!

Samolot ląduje. Wszystko idzie zgodnie z planem, M. dostaje ode mnie smsa, że wylądowaliśmy!
Czeka ale nikt nie wychodzi... długo ojj długo to wszystko trwa. Kolejny sms, że bagaże wreszcie są! Widzi wychodzących ludzi ale mnie wśród nich nie ma! Ma złe przeczucia... dzwoni do mnie i wtedy wszystko staje się jasne... wylądowałam na drugim lotnisku! Od razu wsiada w samochód i jedzie...

W tym samym czasie zgodnie z zaleceniem M. postanawiam nigdzie się nie ruszać ;) śmiałam się w duchu, że przyjdzie mi nocować na lotnisku.
Było już późno w nocy, sklepiki były pozamykane, ludzi prawie w ogóle jedynie robotnicy co jakiś czas przechadzali się tam i z powrotem (na hali trwał remont), patrze a kilka krzeseł ode mnie siedzą dwie kobiety- matka z nastoletnią córką. Poznałam je, były z tego samego lotu co i ja.
Przysiadłam się do nich i tak zleciały mi 2 godziny po których zostałam zupełnie sama...
W między czasie wylądował jakiś samolot, zebrała się spora grupa Chińczyków ale szybko wyszli.
Bałam się, że zgaszą światła i mnie wyproszą ehhh nie takiego początku się spodziewałam...
Nagle słyszę zamieszanie... na hali ponownie pojawiają się Chińczycy, któryś z nich zgubił bagaż, zaczynają się poszukiwania... współczuję ale jednocześnie cieszę się, że nie jestem tam sama :/ mija kolejna godzina... odgłosy prac remontowych ucichły... dopiero teraz czuję prawdziwy strach... mijają kolejne minuty... pojawia się M.

Współlokator śmiał się, że jaki początek taka reszta mojego pobytu tutaj :/ i chyba co nieco wykrakał bo tyle razy ile się zgubiłam i tylu dziwnych sytuacji jakie mnie spotkały to nawet mój M. nie miał a za granicą spędził już kilka dobrych lat.
A wracając do tematu posta: czeka mnie kolejna przeprowadzka. Od grudnia to już 3 i 3 miasto!
Szczerze mówiąc jestem już tym bardzo zmęczona.

Pozdrawiam ciepło!! bo do nas zimno przyszło i nie ma zamiaru sobie pójść :/